Əbu Talib Qummi bir nəfərdən , o da Əbu Abdullahdan (Cəfəri Sadiq əleyhissalam) belə rəvayət etmişdir: Soruşdum "Allah insanları günah etməyə məcbur edərmi ? "Xeyr" Dedim : Hər şeyi onlara həvalə etmişdir ? Onlara tam sərbəstlik vermişdir ? "
"xeyr" cavab verdi. " Bəs onda məsələnin əsli nədir ? " dedim. Buyurdu ki, İkisinin arasında bir lütfdür. İsmail b.Cabir belə rəvayət etmişdir: Mədinədəki məsciddə bər nəfər qədər haqqında danışırdı və insanlar da ətrafına
toplaşmışdılar. Dedim : Allah təbərəkə və Təalanın mülkündə Onun iradə etmədiyi bir şey ola bilərmi? " O şəxs uzun müddət başını önünə əyib , dərin düşüncələrə daldı . Sonra başını mənə tərəf qaldıraraq dedi: "Ey filankəs ! Əgər Allahın mülkündə Onun iradə etmədiyi bir şey olar desəm , o zaman Allahın bir şeyə təhrik olunduğunu iddia etmiş olaram.Əgər Onun mülkündə
ancaq iradə etdiyi şeylər olar desəm o zaman da sənə günah etmək icazəsini başa salmış olaram. Sonra Əbu Abdullaha (Cəfəri Sadiq əleyhissalam) dedim" O qədərçiyə bir sual verdim , mənə belə cavab verdi". Buyurdu ki, Verdiyi bu cavab özünə faydalıdır. Əgər dediyindən başqa bir şey soyləsəydi , mütləq həlak olardı.
