 (və ya bir nəfər yetmış milyonu sevindirdi)
Nil Armstronqu yəqin ki, hamı tanıyır. O ilk dəfə Aya səfər edən astronavtdır. Özü də amerikalıdır. Həmən o amerikalı kişi ilk dəfə kosmik gəmidən Aya ayaq basanda indi də çox məşhur olan belə bir söz demişdi: “bu insanlıq üçün adi, bəşəriyyət üçün böyük bir addımdır”.
Nəyə görəsə axır vaxtlar Türkiyədəki hadisələr mənə bu sözü xatırlatdı. Ola bilsin ki, bu sizə qəribə gəlsin və tez öz-özünüzə deyəsiniz ki, Nil Armstronqla Türkiyənin nə əlaqəsi var? İndi mən sizə Türkiyə ilə bu məhşur ifadənin nə əlaqəsi olduğunu izah edim, siz də baxın.
Yaxın zamanda Türkiyədə baş vermiş hadisələr hamıya məlumdur. Məlum olmayanlara da xatırladım ki, neçə vaxdir ki, türklərin qirx yeddi faizinin səs verib iqtidara çıxartdığı Ədalət və Inkişaf partiyasının bağlanması mövzusu bütün ölkəni bürümüşdü. Bu partiyanın bağlanıb-bağlanmaması haqqında çoxlu söz-söhbət gedirdi. Nəhayət bir neçə müddət əvvəl məhkəmə oldu və konstitusiya məhkəməsinin sədri Yalçın Kılıc məhkəmənin qərarını media qarşısında açıqladı. Hamı diqqətlə Yalçın bəyin nitqinə qulaq asırdı. Elə mən də. O da qərarı deməmişdən əvvəl eləməyib tənbəllik bir kitab söz danışdı. Elə mənim səbrim tükənirdi ki, birdən məhkəmənin sədri keçdi əsas məsələyə. Deməli belə məhkəmənin on bir üzvündən altısı Ədalət və İnkişaf partıyasının bağlanması istiqamətində, dördü büdcədən yardımın kəsilməsi istiqamətində, bir nəfər isə rədd edilməsinə səs vermişdi. Bilməyənlərə bildirim ki, Türkiyə qanunvericiliyinə görə gərək konstitusiya məhkəməsinin on bir üzvündən yeddisi bağlanması lehinə səs verəydi. Yalnız bu halda Ədalət və Inkişaf partiyası bağlanacaqdı. Ancaq altı nəfər olduğundan partiya bağlanmadı. Nəticədə isə büdcədən yardımın yarısı kəsildi.
Yalcın Kılıcdan bu sözləri eşidəndən sonra sevindim. Ancaq məni düşündürən bir sey oldu. Bir nəfər də səs versəydi partiya bağlanacaqdı. Çox qəribədir.
Deyirəm Allah bizim atalarımıza rəhmət eləsin. Kişilər nahaq yerə deməyiblər ki, susmaq qızıldı. Bir nəfərin səssizliyi, o boyda Türkiyəni fırtınadan qorudu. Bir nəfər gör nələrə qadirmiş.
Əgər Ədalət və Inkişaf partiyası bağlansaydı, Türkiyə çox böyük bir labirintin içinə girəcəkdi. İndi Türkiyədə onsuz da şərait çox qəribədir. Bir yandan “PKK”, bir yandan da “Ergenekon”. Deyilənə görə Türkiyədə qulaq gündə bir dəfə “PKK” eşitməsə kar olur. Hətta nağıllarda da mənfi qəhrəmanlar PKK-çılar olur. Cırtdan divlə yox, PKK-çılarla savaşır. Analar öz uşaqlarını yatırmaq üçün “xortdan gələr” demir. Ya PKK-çıların, ya da “Ergenekon”-çuların gələcəyini deyir.
Mənə qəribə gələn isə o həmin bir nəfər idi. Bilmirəm bu hadisəni necə qiymətləndirim. Qanunvericilikdə olan catışmamazlıq yoxsa... ? Çünki özünüz fikirləşin də, bir nəfər o böyda Türkiyəni xaosa apara bilərdi. Axı necə ola bilir ki, sonda ölkənin taleyi bir nəfərdən aslı olur. Vallah mən başa düşə bilmirəm.
Hələ bunlar bir yana, mütəxəsislər də deyir ki, türk hakimlər hüquqi qərar çıxarmasına baxmayaraq siyasi şəraiti nəzərə alıblar. Guya əgər hüququ nəzərə alsaydılar Ədalət və İnkişaf partiyası bağlanacaqdı. Burdan belə bir nəticəyə gəlmək olar ki, türkiyəli hakimlər həm də yaxşı siyasətçi olmalıdı. Çünki qərarlar çıxaranda hüquqi götür-qoyla yanaşı , həm də bir siyası götür-qoy edirlər (mütəxəsislərin məntiqində)
Axırda da bəlli oldu ki, elə həmin bir nəfər Yalcın Kılıcın özü imiş. Məhşur qəhraman “bir nəfər”. Türkiyəni xaosdan çıxardan. Bəli, o, susdu. Sadəcə səs vermədi və .... İnsanlıq üçün sadə, Türkiyə üçün böyük bir addım atdı. Elə Aya ilk ayaq basmış Nil Armstronq kimi...
Xəqani Səfərov İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi
| 