İmam Xomeyninin(r.a)ın tarixi bir sözü vardır:
"Bizim neyimiz var, neyimiz yox A
şurədəndir.."
Kərbəla dastan
ı və Huseyni qiyam İslami bir duruş və İslami bir şəxsiyyətdir. Allaha gedən yoldur. Hər cür insanlıq xarici zülm və cinayətlərin ala bildiyinə işləndiyi, zülmün və zillətin insanlığın təpəsinə çökdüyü bir zaman dilimində insanlığı irşad edəcəyimiz tək ünvan Huseyn məktəbidir.
Kərbəladan ç ıxardılacaq o qədər dərs vardır ki onların hamısı Allahın rızaiyetinin olduğu müqəddəs və bərəkətli yoldur. Buradan hərəkətlə, indiki vaxtda ağır bir şəkildə yaşadığımız çadra zülmünün əsrlər əvvəlində Kərbəlada necə yaşandığına diqqət çəkərək, qarşı-qarşıya qaldığımız vəzifə və məsuliyyətlərimizi dilə gətirmək istəyirəm.
Kərbəlada sərgilənən ən əhəmiyyətli təməl mövzu Allah
ın rızayetini qazana bilməkdir..
İmam Huseyn Allahın rızaiyetini qazanmaq üçün 6 aylıq körp əsnin Hz. Əli Əsgərə qədər ən sevimli canlarını Allah yolunda və İslamın əziz olması üçün qurban verdi..
"
İlahi! Sən razı ol bu qurbanlarıma..! İlahi! sən qəbul et qurbanlarımı…! Sən məndən razı ol Rəbbim..!"
……………………
İçl əri parçalayan Kərbəla səhnəsinə baxıram..
Kərbəlada bir lider var. Kiçik bir bala... Atas ı İmam Huseynin "hel min nasirin yensuruni..!" fəryadına "lebbeyk" deyən bir qız uşağı.. Yezid ordularına qarşı dimdik dayanan bir qız uşağı... Atası şəhid olmasın deyə qucağında qalxan olan bir qız uşağı… Şəhid uşaqlarına bacılıq və qoruyuculuq edən üç yaşında bir qız uşağı.. Kərbəlanın o qovurucu istisnin altında susuzluqdan dodaqları çatlayan amma səbr edən bir qız uşağı..
Huseynin mihriban q ızı Hz. Rugeyye..
Kərbəlada əvvəl böyük qarda şı Əli Əkbər, sonra əmisi Hz. Abbas və daha sonra da atası Eba Abdullah İmam Huseyn şəhid düşmüşdü..
Yezid ordusu ars ızca, alçaqca çadırlara hücum edir və gözlərini qırpmadan atəşə verirdi.. Şəhidlərin uşaqları böyük qorxu içərisində kaçışmaktalar... Paltarları da atəş bürümüşdü...
Heç bir şeyə ağrımayan Yezid ordusu Peyğəmbər nəvəsnin Hz. Rugeyyenin qulağından sırğasını belə qoparmaqdan geri dayanmadı. Ağrılar içərisində ağlayırdı Hz. Rugeyye, bibisi Hz. Zəynəbin qucağına sığınmışdı..
Yezid ordusunun gözü o qədər dönmü şdü ki Zəynəbin qucağındakı Rugeyyeni təpikləyirdi. Üç yaşındakı bu günahsız balanın hər yeri gömgöy olmuş, qulaqlarından qan gəlmişdi... Canı çox ağrıyırdı... Yalnız, gələn zərbələrə qarşı qolunu uzadaraq müdafiə etməyə çalışırdı o narın bədənini…
Hz. Rugeyyenin bu zərbələrə qar şı səbri və gücü vardı...
Amma..
Elə bir an gəldi ki, gözləri dönmü ş bu zalımlar Hz. Rugeyyenin başından çadranı götürməyə çalışdılar..! Hz. Rugeyye fəryad edirdi, Yezid əsgərlərinə: "Atamı alın amma, başörtümü götürməyin…!"
Canlar o mübarək can ına fəda, ey Hz. Rugeyye..!
Daha o kiçik ya şında gələcək nəsillərə şam olan Huseynin mihriban qızı Rugeyyeyə salam olsun…!
Üç ya şlarındakı bu Əhl-i Beyt şamı, Allahın əmri olan çadra üçün, İslami hicabın mühafizə və müdafiəsi üçün atasını belə qurban edə bilir…!
Çünki Allah ın rızaiyeti orada idi…
İnam Hüseyin Allahın rızaiyeti üçün altı aylıq balasından, İmam Hüseyinin qızı Hz. Rugeyye d ə atasından keçirdi…
Bizim can ımızı alın…
Bizim atam ızı alın…
Bizi zindanlara at ın…
Amma..
Allah ın əmri olan başörtümüzü başımızdan götürməyin…!
……………………
Madam ki "hər yer Kərbəla hər gün A şura" deyirik… O halda zamanın Kərbəlalarında, Hüseyincəsinə bir həsr etmə, Rugeyye kimi adananlarımız harada…?
Zaman ın Yezidləri başörtülerimizi götürür, qoruyanlarımız, müdafiə edənlərimiz harada..?
RUHULLAH ŞİRİN VELFECR YAZARI | 
