Uşaq da bir insandır və hər insan öz şəxsiyyətinə maraq duymaqdadır. Şəxsiyyətinə hörmət edilməsini və qiymətinin bilinməsini istər. Böyüklərin özlərinə hörmət göstərmələrini, öz şəxsiyyətinin qədrinin bilinməsinin əlaməti olaraq qəbul edər. Uşağa hörmət göstərmək uşağın şəxsiyyətini təlimçinin əhəmiyyətli faktorlarından biridir. Özünə hörmət edilən, şəxsiyyət verilən uşaq, şəxsiyyətli və şəxsiyyətli çat/yetişər. Öz şəxsiyyətini qorumaq üçün çirkin işlərdən çəkinər. Özünə daha çox hörmət edilməsi üçün daha gözəl şeylər edərək şəxsiyyətini digərlərinin gözündə daha bir mükəmməlləşdirmək istər.
Ana və atasının hörmət etdiyi uşaq onların hərəkətlərini təqlid edər, ana və ata uşağa təhqir edər, onu kiçik hesab edərlərsə onlara qarşı kin saxlayar, ər keç onlara qarşı üsyan edərək intiqam alar. Çox təəssüf ki ədədləri az olmayan cahil ana və atalar uşağa hörmət etmənin, onu öyrətməklə və öz böyüklükləriylə uyğunlaşmadığını sanarlar. Belə insanlar deyərlər ki ‘Uşağa hörmət göstərsək şişər və bizə qarşı hörmətsizlik edər.' Uşağa hörmət və maraq/əlaqə göstərməməyi bir cür tərbiyə sanarlar və beləcə onların şəxsiyyətlərini yıxıb şəxsiyyətsizliyi onlara peyvəndlərlər.
Halbuki bu metod təhsil adına edilən böyük səhvlərdən biridir. Uşaqlara hörmət, ana və atanı uşağın gözündən salmayacaq, əksinə onlara şəxsiyyət və ucalıq ruhunu öyrədəcək. Uşaq, uşaqlığına baxmayaraq ana və atasının özünə dəyər verdiyini anlayacaq. Şəxsiyyətinin möhtərəmliyinin qorunması üçün cəmiyyətin sevmədiyi işlərdən də çəkinməyə çalışacaq.
Çox təəssüf ki cəmiyyətimiz uşaqlara lazım olduğu qədər hörmət etməməkdədir. Məsələn; qonaqlıqlarda uşaqlar ana və atalarının parazitləridir. Rəsmi olaraq dəvət edilməzlər. Onlar üçün xüsusi çəngəl qaşıq bıçaq ayrılmaz. Giriş və çıxışlarda kimsə onlara hörmət göstərməz. Bir birlikdə danışma haqqları yoxdur. Danışsalar belə heç kim sözlərinə əhəmiyyət verməz. Onlara salam verilməz, təşəkkür edilməz. Onların istəklərinə əhəmiyyət verilməz, ev işlərində fikirləri alınmaz.
İslam dini uşaqların şəxsiyyətlərin əhəmiyyət verərək uşaqlara hörmət göstərilməsini əmr etməkdədir.
Peyğəmbərimiz (s) belə buyurur: ‘Uşaqlarınıza hörmət nümayişin və onları yaxşı tərbiyə edin ki Allah sizi bağışlasın.' Hz. Əlidən (əs) belə rəvayət edilməkdədir: ‘İnsanların ən alçağı, başqalarına təhqir edəndir'
Rəsul-i Əkrəm (s) hər vaxt, hər yerdə uşaqlara yumşaq davranar, şəfqət göstərərdi. Bir səfərdən döndüyündə uşaqlar, o həzrəti qarşılamağa qaçardılar. Rəsulullah (s) onları oxşayar, onlara maraq/əlaqə göstərərdi. Daha sonra onlardan bir neçəsini öz mindiyi heyvana mindirər, səhabələrə də digərlərinə mindirmələrini əmr edər və bu halda şəhərə girərdi.
Uşaqlara hətta süd uşaqlarına belə təhqir etməkdən çəkinərdi. Ümmül fazl deyər ki : ‘Rəsul-ü Əkrəm (s) hələ süd uşağı olan Hz. Hüseyini məndən alaraq qucaqladı. Hz. Hüseyin (as), Rəsulullahın (s) paltarını islatdı. Mən qızaraq Hüseyini Rəsulullahdan (s) aldım. Bu vaxt Hüseyin ağladı. Bunun üzərinə peyğəmbərimiz mənə belə buyurdu : ‘Ey Ümmül fazl ! Bir az yavaş. Bu sidiyi su təmizləyər amma Hüseyinin ürəyindən hüznü nə təmizləyə bilər?'
Uşaqlara daim hörmət göstərməli, qarşımızdakını bir uşaq deyil, bir böyük olaraq görməliyik. Unutmamalıyıq ki onlar bizim xəmirimizin kökələridir. Onları necə şəkilləndirsək gələcəkdə qarşımızda o şəkildə şəxsiyyətlər tapacağıq. Salamlar…
Zəhra turgut(TÜRKİYƏ) | 
