Varlık âleminde her şey hak ettiği yeri bulur ve oraya yerleşir. Varlık âlemi boşluk ve başıboşluğu kaldırmaz. Orada her şey layık olduğu ve yapısına münasip yerdeki yerini alır. Yüce Yaratan, her şeyi en güzel şekilde biçimlendirerek varlık bahçesindeki yerine özenerek bırakmıştır. Onların yerlerini değiştirmek ise yapılabilecek en büyük zulümdür. Aslında varlık âlemindeki her şey, kaynağındaki sonsuz rahmetin yansımalarındaki farklı versiyonlarıdır.

Varlık âlemini tek bir cümleyle özetlememiz gerekirse, Rahman’a götüren rahmet bahçesindeki izdüşümleridir. Bu rahmet bahçesinin en güzel gülü hiç şüphesiz insandır. Onu bu kadar güzel kılan ise kaynağı olan Rahman’ın temsilcisi olmasıdır. Doğal olarak kaynağını daha fazla yansıtması hasebiyle rahmet bahçesi diye nitelediğimiz varlık âleminin en değerli varlığıdır. Rahman, her şeyi insan için yaratmış, onun iradesine boyun eğdirmiştir. Onu ise kendisi için, kulluğuna kabil olabilmesi için, başka bir ifadeyle sonsuz rahmetinin yeryüzündeki tecellisi olsun diye yaratmıştır. Yani kaynağından aldığı rahmeti doya doya yaşayıp yaşatsın diye… Rahmetle yatıp, rahmetle kalkması, merhamet dağıtması için yaratmıştır. Doğal olan ve olması gereken, varlık âleminde insanın bulunduğu konuma yakışan da budur. İnsan merhametli olduğunda ona ram olan varlık âleminde etkisi olumlu bir şekilde kendisini gösterir. Her şey hak ettiği ve olması gereken yerde bulunur; rahmet bahçesi güzelliklerini tüm yönleriyle ortaya döker.

Rahman’a yaklaşan ve ondan aldığı rahmeti yaşayıp yaşatan insan alemi bir gülistana dönüştürebildiği gibi, Rahman’dan uzaklaşarak ruhundaki rahmetten sıyrılan insan ise âlemi bir kabristana dönüştürür.

İnsan’ın Rahman’dan uzaklaşması aslında kaynağından ve doğal olarak kendisinden uzaklaşması gibi vahim bir sonuç doğurur. Kendisine yabancı bir insan, neyin hayrına neyin zararına olduğunu kavrayamayan bir zavallıya dönüşüverir. Artık o, Rahman’a temsilcilik makamından kendisini azletmiş, rahmetten uzaklaşmıştır. İçindeki merhameti baltalamıştır. O, artık merhametsiz bir canavara dönüşmüştür. Merhametten yoksun biri hiç merhamet dağıtabilir mi?! Merhametten yoksun biri merhamete kabil olabilir mi?!

Merhamet varlık âleminin ruhudur. Merhametten yoksun bir âlem kabristandan başka bir şey olmaz. Orda artık etrafında olup bitenlere duyarsız ölüler vardır. Yanı başındaki ülkelerde her gün yüzlerce insan katledildiği halde bunları kahvesini keyifle yudumlayarak televizyonundan izlediği halde kılı bile kıpırdamayan biri ölü değil midir?! Bu duyarsızlık başka nasıl izah edilebilir?! Dünyada her gün yüzlerce insan açlıktan öldüğü halde köpeğine yıllık binlerce dolar harcayan birilerinin yaşadığından söz etmek ne kadar gerçekçi olabilir?! Gerçekten bu tür insanların insanlığından veya yaşamakta olduklarından söz edilebilir mi?!

İşte maalesef günümüz dünyasında bu tür vakalar hepimizin malumudur. Böyle bir dünyada Ramazan ayı kurtuluş için gerçekten büyük bir fırsattır. Ramazan merhameti bulup sonsuz rahmet sahibi ile birleşmektir. Ramazan, insanı özüne yani merhamete döndürme ayıdır. İnsanın kurtuluşu ancak merhametle mümkündür. Merhameti bulabilmek için de Ramazan ayına sığınmak ve bu ilahi ziyafet sofrasındaki rahmet ile ruhumuzu doyasıya beslemek gerekir. Ramazan ayını ümmetin ayı kılan sır da bu olsa gerek. Zira bu ayda ümmetin en büyük yitiği olan merhametin bulunması için çok büyük ipuçları verilir. Ümmet biraz uyanık olursa Ramazan’da merhameti bulacak ve bütünleşerek İslam’ın azametini ortaya koyacaktır. Allah bizleri bu Ramazan’da merhamet definesini bulanlardan karar kılsın.