Hz. Yusuf zamanından bəri Misirdə yerləşən və indi ədəd tərəfindən xalqın əhəmiyyətli bir seqmentini meydana gətirən Yakuboğulları -peyğəmbər Hz. Yandırıbın nəsilinin -böyüklərindən olan İmranın arvadı (Hz. Musanın anası) Musaya hamilə idi indi... Allah Təalanın onun körpəsini irəlidə peyğəmbərlik mövqesinə çatdırıb insanların hidayətiylə vəzifələndirməyi təqdir etdiyindən, körpəsini doğurduğu günə qədər onun hamilə olduğunu kimsə fərq edə bilmədi. Ancaq, doğumdan sonra, Firavnın cellat ruhlu casuslarının onun doğum etdiyini öyrənmələri halında körpəsinin başına gələcəkləri qara-qara düşünməyə başladı:

"İşdə tam o sırada Allah Təala Musanın anasına "Onu əmizdir, əgər onun üçün qorxacaq olsan, bu vəziyyətdə onu suya burax, qorxma və hüznə qapılma, çünki onu biz sənə təkrar geri verəcəyik və onu peyğəmbərlərdən edəcəyik" deyə vəhy etdi." [1]

Musanın anasının pərişan ürəyinə bir nur dəstəs(n)i kimi ışıyan bu qeybi ilham onu Allah Təalanın lütf və kərəmindən ümidvar edərək körpəsini mütləq Allahın qoruyacağı barəsində yəqin tapmasına və ONun lütfündən əmin olmasına gətirib çıxardı. Bu cəhətlə, körpəsini bir sandığın içinə qoyaraq sandığı yaxşıca bağladı və gecikər də körpəs(n)i, Firavnın məmurlarının əlinə düşər və digər körpələrin faciəvi aqibətinə uğrayar qorxusuyla daha çox gözləməyib sandığı Nilə buraxdı. Kiçik balasını Allahın lütfünə və kərəminə ismarlamışdı.

Bu hadisə tam səhərin ilk vaxtlarında, şəfəq vaxtı reallaşırdı. Musanın bacıs(n)ı Məryəm də anasıyla birlikdə idi. Günün ışımaya üz tutduğu o hüznlü anda ana-qız gözlərini bir an olsun sandıqdan ayırmır, Nilin sularına bata-çıxa basdırılaraq diyirlənib gedən; kah batıb kah su yüzünə çıxan bu sandıqdakı günahsız yavrucağın aqibətinin nə olacağını düşünürdülər

Musanın anası, o sırada Firavnın məmurlarının Nilə atlayaraq sandığı al/götürüb apardıqlarını gördü. Sandıqdakı uşağın günün birində onların düşməni olacağını, onları gözlənilməzləri əzablara boğacağını bilmədən həm də!

Bəli... Firavnla vəziri Haman və onların əsgərləri çox böyük bir yanılmaya düşdülər!

Musanın anası, gözünün nuru, hələ doğurduğu biricik balasını Nil çayına buraxınca bütün mənliyi balasının həsrətiylə yanıb qovruldu. Körpəsindən başqa bir düşüncə qalmamışdı zehinində. Var gücüylə qışqırmaq və doyana bağrına dahi basa bilmədiyi balasını Nilin sularına buraxdığını hər kəsə söyləmək istəyirdi. Lakin, imanını itirməməsi üçün Allah Təala ona səbr verib ürəyini yatırdı. [2]

Üsyankara illərdir bu taşyürekli zalım adamla yaşayırdı; lakin bu müddət ərzində ondan uşaq sahibi olmamış ol/tapılması da sevindirici bir şey idi. Bu iffətli, dürüst və mərd qadın, sarayında oturduğu sırada Nil üzərində bir sandığın batıb çıxdığını görmüşdü. Firavnın sarayı Nilin kənarında idi. Üsyankara, xüsusi otağından, Nil çayını rahatca görə bilir, Çayın üzərindəki gəliş-gedişləri asanca müşahidə edə bilirdi. Sulara batıb çıxan sandığı görər görməz maraqla adamlarını çağırıb səhərin o erkən saatlarında suya girmələrini və o sandığı dərhal özünə gətirmələrini əmr etdi.

Bu Allahın bir lütfü idi...

Bəli, ONun sonsuz lütf və kərəmi eynilə bir kölgə kimi Musanı izləmiş və onu sandıqdan çıxarması üçün Üsyankaranın ürəyini maraq ilhamına boğmuşdu...

O sırada qızıyla birlikdə sandığı diqqətlə izləyən Musanın anası, saray gözətçilərinin sandığı sudan al/götürüb apardıqlarını görüncə təlaşla qızına dönüb: "Get onu izlə!" dedi, "Körpənin başına gələnləri öyrənməyə çalış." [3]

Musanın bacıs(n)ı, anasından ayrılaraq onlara sezdirmədən Firavnın məmurlarını izləməyə başladı; onların bütün hərəkətlərini asanca izləyə biləcəyi şəkildə özlərinə yaxınlaşmış, bir şeylərlə məşğulmuş kimi davranmışdı. Məmurlar sandıqda nə olduğunu bilmədikləri kimi, o qızın bu ətrafda nə etdiyini və ağılından nələr keçirdiyini də bilməyirdilər.

Sandığı al/götürüb saraya apardıqlarını görən Musanın bacıs(n)ı, kiçik qardaşının başına gələcəkləri öyrənə bilmək üçün nə bahasına olursa olsun saraya girmənin yollarını axtarışa başladı.

Vəzifəlilər, sandığı Üsyankaranın otağına gətirərək onun hüzurunda açdılar. Hər görənin ürəyində söhbət və sevgi duyğuları oyandıracaq gözəl və çox sevimli bir oğlan uşağı idi bu. Gözlərinin içi gülürdü...

Bu sırada Firavn da arvadı Üsyankaranın yanında oturmuş, olanları maraqla izlemedeydi.

Firavnın arvadı körpəs(n)i görər görməz bunun, Firavnın zülmündən qorxan yazıq bir ananın ağılına gələn son qurtuluş çarəsi olduğunu və Firavnın cellatlarının əlinə keçməməsi üçün işi Allahın təqdirinə buraxıb balasını Nilin sularına atdığını anlamış və bundan fövqəladə mütəəssir olmuşdu. Körpənin canını qurtara bilmək üçün Firavna "Çox sevimli və şirin bir körpə bu!" dedi, "Mənim və sənin gözümüzün nuru, yuvamızın sevinc və xoşbəxtlik qaynağı olar... Onu öldürməyin. Övladlığa götürərik. Bizim üçün çox yaxşı olar bəlkə də... Həm, bəlkə də onu övladlıq olaraq al/götürməmiz lazım idi! [4]

Bəli, Üsyankara belə deməkdə idi. Lakin gerçəkdə olub bitənlərin əsl mahiyyətini oradakı heç kim bilmirdi!

Firavn da o qədər ilahlıq iddiasında var olmasına baxmayaraq; nəhayət hər insan kimi o da məhdud və qüsurlu olduğundan özü üçün nə qədər təhlükəli olacağının fərqinə daha çatmadan bərabər/yoldaşının istəyinə boyun əyərək uşağın sarayda qalmasına və şəxsən kraliça Üsyankaranın şəxsi baxım və təhsili altında çat/yetişməsinə razı oldu!

Üsyankara, körpəs(n)i əmizdirəcək bir baxıcı ol/tapılmasını istədi. Lakin Musa, saraya gətirilən heç bir qadının südünü əmmirdi!

"Allah Təala Musaya digər qadınların südünü əmməyi haram etmişdi. Üsyankara, Musanın heç bir baxıcının südünü əmməyişi qarşısında nə edəcəyini çaşmış və hüznə boğulmuşkən, o sırada Musanın bacıs(n)ı çıxıb gəldi və "Bu uşağı əmizdirəcək və istədiyiniz kimi ən yaxşı şəkildə onun baxımını üstlənəcək bir ailəni sizə tanıtmamı istəməzsinizmi?" dedi. [5]

Üsyankara və Firavn, gənc qızın təklifini qəbul edərək bir də o qadının gəlib körpəs(n)i əmizdirməyə işini istədilər. Bəlkə bu dəfə uşaq verilən südü əmərdi, kim bilər? Musanın bacıs(n)ı anasının yanına dönərək, körpəs(n)i sandıqdan çıxardıqlarını, lakin heç bir qadının südünü əmməyə yanaşmadığını söylədi və "Mən də səni tövsiyə etdim, gedək baxaq nə olacaq..." dedi. Saraya var idilər. Musanın anası sinəsini körpəyə uzadar uzatmaq uşaq süd əmməyə başladı!

Körpənin yalnız bu qadının südünü əmdiyini görən Üsyankara, Musanın anasıyla bacısına hər gün saraya gəlmələrini və Firavnın övladlıq olaraq qəbul etmiş olduğu bu uşağı əmizdirib baxımıyla məşğul olmalarını söylədi:

"Beləliklə, gözünün aydın olması, hüznə qapılmaması və həqiqətən Allahın vədinin haqq olduğunu bilməsi üçün onu anasına geri vermiş olduq. Ancaq, onların çoxu bilməzlər. "Kasas Surəsi: 13

Firavnın qorxusuyla anasının onu Nil çayına buraxıb Allahın lütf və kərəminə ismarladığı kiçik Musa; Misirin görkəmli sarayında və öz anasının südüylə, onun qucağında çat/yetişib böyüdü və günün birində bir hadisə əsnasında qəsdli olmadan Firavnın məmurlarından birini öldürüncə şəhəri tərk edib çölə qaçmaq məcburiyyətində qaldı. Beləcə Musa, Sina çölünü tək başına aşaraq Medyen şəhərinə gəlib daha sonra ətraflıca izah edəcəyimiz üzrə Hz. Şuayb peyğəmbərin kürəkəni olmuş və peyğəmbərliklə vəzifələndirildiyi 11 ildən sonra, 28 yaşındaykən, Firavn və Misir xalqını hidayətə dəvət məqsədiylə Misirə getməklə vəzifələndirilmişdir. Beləcə orada həm anası və qardaşı Harunu görə biləcək, həm də ilahi vəzifəsini lazımınca yerinə yetirəcəkdi.